WK terugblik

Dag allemaal,

nou, daar ben ik dus weer. Terug in Utrecht e.o. en weer wat tijd om een stukkie te tiepen. Een bijzonder WK gehad, mede omdat dit het allerlaatste internationale toernooi van Harold zou zijn (vanwege z’n been dat al jaren niet meer meewerkt en waaraan hij binnenkort hopelijk geopereerd wordt),�en daarna met m’n ouders nog een paar dagen vakantie in Montreux. Prachtige omgeving! En natuurlijk het meer van Genve… Heel mooi.

Maar de WK dus. In het begin zat ik er niet lekker in.. Eerst de Open Klasse: potje spelen, verliezen en hup, twee dagen geen wedstrijden. Daarna de singles: eerst een vrij eenvoudige overwinning ondanks matig spel, daarna de belangrijkste wedstrijd van het jaar die ik met te passief spel kansloos verloor, eruit in de poule dus (want alleen de nummer 1 van de poule ging door naar de kwartfinale) en daardoor geen nominatie voor de Paralympische Spelen 2008. En weer twee dagen geen wedstrijden. Zo kom je niet echt lekker in het toernooi…
Maar daarna kwamen betere tijden. Tegen Duitsland ging het al aardig ondanks verlies. Een dag later�tegen Denemarken ging het gewoon goed; tegen de kopman pakte ik een game, maar�ik�kon het niveau van de eerste game helaas niet vasthouden. De dubbel stonden we 0-2 achter, een stuk of wat matchpoints�tegen maar sleepten we er nog een beslissende game uit. Daarin stonden we achter met 5-9 maar wonnen nog met 13-11. We verloren wel uiteindelijk met 1-3, maar het spel begon te lopen.
Diezelfde dag tegen Spanje ging het gewoon goed en daardoor een degelijke 3-0 winst. En een dag later in de wedstrijd om het brons ging het supergoed tegen Zweden en daardoor brons! Wat een wedstrijd, wat een spanning, wat een momenten! Ik speelde beter dan ooit tevoren tegen Peter Molander: 1-0. Harold verloor in een goede wedstrijd van Simon Itkonen, die op dit WK al brons in de singles won: 1-1. De dubbel stonden we de eerste game dik achter, kwamen op 10-8 voorsprong, verloren toch de eerste game nog en daardoor de wedstrijd: 1-2 en ik geloofde niet meer in de overwinning. Maar goed, gauw met je kop weer bij de wedstrijd. Ik speelde tegen Itkonen�m’n beste wedstrijd van deze WK. De eerste en de tweede�game won ik met 11-9. De derde stond ik met 5-9 achter, maar met veel risico won ik zes punten op rij en stond het 2-2. En dan�Harold tegen Peter Molander, de beslissende wedstrijd en ook de allerlaatste wedstrijd van “de ouwe man” (dat mag ik wel zeggen na acht jaar samen 😉 )! In de afgelopen jaren verloor Harold meestal�kansloos van Peter Molander. En ook na de eerste game leek het een kansloze missie. Maar dan toch, Harold won de tweede game en het was weer een echte wedstrijd. Molander won de derde game, Harold de vierde… De vijfde game moest beslissing brengen of Zweden of wij brons zouden winnen.�In deze game speelde Harold geweldig, liep�hij uit naar 5-2,�werd�het 10-7 en met z’n allerlaatste service, hard op de backhand van Molander,�maakte Harold het beslissende punt. Ongelofelijk! Wat een einde, wat een gekte!

Zo neemt Harold na twintig (20!) jaar toptafeltennis afscheid. Na vijf Paralympische Spelen, twee Paralympische medailles, vijf WK-medailles en volgens mij acht of negen EK-medailles.
In een thriller op de WK�je allerlaatste wedstrijd, de beslissende wedstrijd voor een WK-medaille, met 3-2 winnen… Een mooier afscheid is volgens mij niet denkbaar…

Samen speelden wij twee Paralympische Spelen, twee WK’s en vier EK’s. Wij wonnen samen twee WK-medailles en twee EK-medailles en diverse medailles op internationale en nationale toernooien.

wkbronzenteam_edited.jpg

Bedankt, Kersten, bedankt… (Y)

Home

2 reacties | 2 reactions op “WK terugblik”

  1. Laura zegt:

    hey nico
    nee k weet niejj waar het precies is ja wel waar het is maar niejj hoe het heet… wij zeggen bij het holleblok maar ik weet niet of je dat kent…
    groetjuhs laura

  2. Nico zegt:

    Dat is ttv Huizen 🙂 Moet ik vast wel een keer geweest zijn (maar ik moet vaker tegen Bijmaat).