trainingsstage China
Hallo lieve lezers,
Sinds twee weken ben ik weer terug uit China (en Hongkong). Afgelopen twee weken heb ik voornamelijk uitgerust en hard gewerkt aan de vragenlijst die ik heb opgesteld voor mijn scriptie. Nu heb ik eindelijk tijd om een beeld over ons verblijf in China te schetsen. Het was een prachtige tijd!
Behalve het trainen was ‘het in China zijn’ ook een belangrijke reden om naar China te gaan: veel rondkijken, dat we niet volgend jaar tijdens de Paralympische Spelen ‘overvallen’ worden door alle drukte. Want druk is het zeker in Beijing (alhoewel het niet zo druk is dat je er gek van wordt, maar volgend jaar waarschijnlijk wel…), maar vooral ook in het verkeer. Op de snelwegen en zéker naar toeristische attracties! En ook in het stadsverkeer: voorrang heeft niets met regels te maken, maar met de mate van toeteren: wie het meeste toetert, heeft voorrang. Heel simpel dus. Ook als je als voetganger groen op een zebra hebt, en er komt een bus van links, dan drukt die bus ‘em er nog net effe lekker voor. Toch lijken er haast geen ongelukken te gebeuren in het verkeer..!
We hebben de tien dagen in China geslapen in het Jin Dong Hotel, een eenvoudig maar redelijk goed hotel (die handdoeken mogen wel wat vaker vervangen worden.. en nee, dat is niet hetzelfde als de vieze handdoeken weer netjes ophangen..). Daar mochten we eten met stokjes! Vooral tot genoegen van Ronald Vijverberg 😀 Maar ‘gelukkig’ werden er vaak ook messen gebracht door het personeel (dat was wel jammer, had Vijverberg graag zien stuntelen met de stokjes). Het eten vond ik overigens heerlijk, maar daar waren de meningen wat over verdeeld 😛
Helaas was het trainen op zich niet zo goed geregeld door de betreffende personen in Nederland.. Want sparringpartners waren er niet echt. Ja, bij de tafeltennisschool waar we elke dag trainden mochten we altijd wel tegen de plaatselijke recreatieve spelers spelen, maar dat waren nou niet echt de ideale sparringpartners… Aardige mensen hoor, bijzonder aardig, maar leg nou maar eens in het Chinees uit dat je drie keer forehand-topspin gevolgd door een backhand-tik weer gevolgd door een forehand-versnelling wil spelen. Want Engels is voor veel Chinezen nog even begrijpelijk als Chinees voor mij. Dus het bleef bij hele simpele oefeningen. En vooral veel wedstrijdjes spelen, want dat doen Chineze recreatieve tafeltennissers evenveel als de Nederlandse recreatieve tafeltennissers: heel erg veel! En ze wilden maar wát graag een potje tegen een speler uit het Nederlands team spelen! De sfeer was dus bijzonder hartelijk 😀 en dat is ook wel wat waard.
Er was ook nog een training die wel echt nuttig was en waarvoor we naar China gekomen waren: de interval-trainingen tegen ‘teacher’ Li. Li is vader van een Chinese topspeelster die voor Singapore uitkomt. En Li heeft ook heel wat Chinese toppers getraind. Dus u kunt begrijpen wat voor interval dat was! Bijzonder zwaar! De eerste keer dat ik interval van hem kreeg, was ik na een uur al moe. Maar na een rustpauze kan ik wel weer, alleen is dat niet echt gebruikelijk in de Chinese denkwijze. Het duurde dus even voor hij begreep dat ik soms wel moe ben en dat soms het tempo van ballen aangeven te hoog is in verband met mijn weinige spierkracht door mijn spierziekte, maar dat ik na een kleine pauze en op een iets lager baltempo wel meer kan trainen. Tijdens de volgende interval- trainingen ging dit gelukkig veel beter. Alleen sprak Li evenveel Engels als de meeste Chinezen die ik ontmoet heb: geen. Gelukkig hebben we gedurende het hele verblijf een uitstekende tolk om ons heen gehad. De eerste paar dagen was dit Song en de rest van het verblijf was dit Yue-Ying. Zij konden beiden goed Engels en hebben ons wel zo’n beetje gered 😀
We hebben ook het huis van Li bezocht (iets waar je in Nederland wel een miljoentje voor betaalt…). Dat huis is zo’n beetje één grote vitrinekast! Prijzen van zijn dochter overal en veel aandenkens van topspelers en topspeelsters van China en van de wedstrijden die Li gecoacht heeft. Ook mochten we zien op welke wijze hij de talentjes traint: één jongen en twee meisjes van ongeveer een jaar of acht. Echt op harde hand! Vooral veel looptraining door interval te geven op drie tafelhelften (waar dit in Nederland op één helft gebeurd en dat vinden Nederlandse kinderen al zwaar)!
Het viel ook op dat de oefeningen veelal hetzelfde zijn. Erg vaak dezelfde oefeningen. In onze interval ging hij de laatste keren wel wat varieren, maar de nadruk in China ligt kennelijk vooral in vastheid: goed patronen kunnen spelen en de perfecte slagtechniek hebben. En heel hard kunnen lopen!
Verder heeft Li veel gedaan om ons de mooie bezienswaardigheden te laten zien, zoals het regelen van vervoer, entreekaartjes en andere zaken. Daardoor hebben we een paar heel mooie dingen van China kunnen zien. We hebben de Verboden Stad gezien! En de Hutongs in Beijing! En het toeristische souvenir-complex Silk Street. En het Zomerpaleis van de voormalige Keizers. En de Olympische stadions en Olympische Dorp wat op dit moment gebouwd wordt. En als klapstuk natuurlijk de Grote Muur! Echt heel gaaf om daar geweest te zijn!
Het hele verblijf in China was een fantastisch mooie tijd. Ik sluit af met een paar mooie foto’s. Het was een van de gedenkwaardigste periodes in mijn leven. Het was heel bijzonder…
De Grote Muur
De Verboden Stad
Ergens bij het Zomerpaleis, vlnr Tonnie, Nico, fysio Johan, Gerben en Ronald
‘Het Vogelnestje’, een van de Olympische stadions
Home
