toernooi Jordanie

Vanaf komende donderdag zit ik voor het eerst sinds een paar maanden weer in het buitenland: dan zal ik met de nationale selectie een toernooi in Jordanie spelen. Jordanie, gaaf om er een keer te komen! 😀 Voor mij de eerste keer dat ik naar een land met een islamitische cultuur ga, dus dat lijkt me heel bijzonder. Het toernooi is een 30-punten-toernooi, dat wil zeggen een toernooi met een goede organisatie. Dat trekt meestal ook veel spelers aan of juist de betere spelers. Net heb ik op de site van het International Paralympic Table Tennis Committee (http://www.ipttc.org) gekeken naar de spelerslijst van het toernooi en er doen een paar hele goede spelers mee, zoals Buzin, Kowalski, Gregorovic en Esaulov. Dus het wordt een zwaar toernooi, maar dat mag ook wel voor een 30-punten-toernooi.

De laatste paar weken speel ik steeds beter. Tijdens een toernooitje in Zeist liep het al wel redelijk goed, hoewel ik op het eind van de wedstrijden toch steeds het spel niet naar m’n hand kon zetten. De laatste dagen, met name in de competitiewedstrijd van afgelopen vrijdag, speelde ik heel goed en vrij ontspannen. Hopelijk kan ik dit gevoel ook oproepen tijdens de wedstrijden in Jordanie.

In die competitiewedstrijd ging het dus bijzonder goed. Tegen het team waarover ik schreef in m’n vorige blog (zie hieronder) was ik, door de gebeurtenissen van onze vorige ontmoeting, bijzonder gebrand. Ik won met 3-0 en zeer overtuigende cijfers van een lange noppenspeler, waarvan ik de vorige keer nog zeer moeizaam met 11-9 in de beslissende game won. En van een speler waar ik de vorige keer van verloor, won ik nu heel overtuigend. De wedstrijd was nu trouwens een stuk sportiever dan de vorige ontmoeting. Geen geflauwekul meer over net-services die geen net-services zouden zijn of misschien toch wel…, wat meer waardering voor mooie ballen van de tegenstander enzovoorts. Uiteindelijk wonnen we de wedstrijd met 6-4.

En wat is dan de stand? De stand is als volgt:

Vereniging 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 Tot. %
0 100
F VTV 6 5 6 4 8 6 6 35 58.3
B Gispen 1 5 5 7 7 4 7 5 40 57.1
C Bunshot 1 5 5 4 2 7 6 5 34 48.6
D Bijmaat 3 5 6 6 3 5 4 29 48.3
A Huizen 3 5 4 6 4 5 3 27 45.0
E Hilversum 6 5 4 3 6 3 4 25 41.7

We staan nu dus eerste in onze poule! Wel geinig om ons eens op nr.1 te zien staan nadat we vorig seizoen vochten tegen degradatie. Ja, soms is sport maar raar! Geen flauw idee of we het redden trouwens, die nr.1-stek, want teamgenoot Ling heeft helaas de ziekte van Pfeiffer… 🙁 Maar we degraderen in elk geval zeker niet en dat is ook wat waard 😉

Zo, dat was de competitie. Nu de laatste dagen nog wat aan de studie, de laatste voorbereidingen voor het toernooi en nog een dagje richting vriendin. En aanstaande woensdag nog een activiteit van de studievereniging van m’n faculteit, ECU’92: vanwege het derde lustrum van deze studievereniging zal ook de tweede almanak gepresenteerd worden tijdens de openingsceremonie. De voorzitster van de eerste almanakcommissie, waar ik ook deel van uitmaakte, is de persoon die het eerste exemplaar van de nieuwe almanak zal ontvangen. Daarna is het plan om met deze ex-commissie wat te gaan drinken in de stad 🙂 Dat plan was al een tijdje geleden geopperd en nu moet het er maar eens van komen. Sommige van die mensen heb ik echt al een lustrum geleden (vijf jaar!) niet meer gezien. Ben benieuwd wat er van hen geworden is.
Over een week:

– hoop ik terug te zijn met een medaille (of twee)
– hoop ik ‘dankjewel’ te kunnen zeggen in het Jordaans
– hoop ik dat Ling genezen is van z’n Pfeiffer
– hoop ik de vragenlijst af te hebben voor m’n scriptie
– hoop ik dat de aandelen weer wat hoger staan

Momenteel wordt er trouwens druk geknutseld en gesleuteld aan de site! Dus wellicht zijn hier enkele mooie foto’s te bewonderen over m’n (tafeltennis)leventje 😉

tot na Jordanie!

Home

Reacties zijn gesloten.