Hallootjes allemaal,

Nou, het is alweer een tijdje geleden dat ik geblogd heb, dus ik zal eindelijk weer eens een teken van leven geven. We zijn weer terug van de EK en op dit moment ben ik vooral hard met m’n scriptie bezig. Hoe kijk ik terug op de EK? Met gemengde gevoelens. Zoals jullie vast wel meegekregen hebben, heb ik in de 1/8-finale verloren. Van een tegenstander waar ik normaal goede kansen tegen heb en ook nu: ik kwam met goed spel 2-0 voor, stond de derde met iets van 8-5 voor en daarna ging het dus mis… Hij sloeg wat kamikaze-ballen, ik maakte wat foutjes en daardoor kantelde de wedstrijd. Ook bij 6-2 in de vierde game kon ik niet doordrukken… Jammer maar helaas dus.
In het team zaten we bij reekshoofd Rusland, wat gewoon een heel sterk team is. We gingen er dan ook redelijk kansloos met 0-3 af. Vooral Alexandr Esaulov is sterk geworden! Dat is iemand met ongeveer dezelfde spierziekte als ik, volgens mij. Even breed, zeg maar 😉 Vooral tactisch is hij gegroeid. Hij had de pech dat hij in de kwartfinale van de singles tegen nummer 1 van de wereld, Daniel Arnold, moest, anders achtte ik hem een halve finale waardig. Maar goed, na de wedstrijd tegen Rusland wonnen we simpel van gastland Slovenie en hadden daarna de pech dat we niet tegen Zweden geloot hadden, maar tegen verdedigend Europees Kampioen Denemarken. In een heel goede wedstrijd verloren we net met 2-3. Nu zien jullie al twee keer het woordje ‘goed’ wat betreft mijn spel: dat is meteen het ironische: ik spéélde ook goed!, maar ik kon de wedstrijd op een of andere manier steeds niet naar me toe trekken.
Het positieve van de afgelopen EK is voor mij het behaalde aantal punten. Hoofddoel voor mij was om vooral veel punten te halen voor de kwalificatie voor de Paralympische Spelen. Daarvoor moet ik bij de beste 11 van de wereldranglijst staan om van het IPTTC een uitnodiging te krijgen voor de Spelen. Dat doel is gehaald (al had ik dus nog meer punten kunnen halen). In de Open Klasse had ik het geluk dat ik in de eerste ronde tegen iemand van dezelfde klasse (klasse 6) mocht, dus een keertje niet meteen tegen een klasse 10 speler. Dat gelukje kon ik uitbuiten: ik won deze wedstrijd en daardoor vergaarde ik een hoop bonuspunten. Een aantal punten waarvoor een klasse 6 speler drie wedstrijden moet winnen! Ter indicatie: ik had nu evenveel punten als de nummer vier van klasse 6 deze EK (Simon Itkonen). Is dat eerlijk? Mijn mening: nee. Maar ja, if you can’t beat the system… 😛

Mede door dit ‘succes’ op de EK heb ik m’n positie op de wereldranglijst verstevigd. De Deen Michel Jensen is me wel gepasseerd, dus nu sta ik op plaats 10 op de wereldranglijst. Maar het gat met de concurrentie, nummer 12 en lager, is wel groter geworden. Zelf speel ik geen toernooien weer, en de concurrentie nog wel. Maar om mij voorbij te gaan, moeten ze onderhand nog meer geluk in de Open Klasse hebben komende toernooien als ik had op de EK. Alhoewel het dus nog niet zeker is, ziet het er wel steeds beter uit. De komende maanden worden dus maanden van afwachten. Maar gelukkig kan ik hard aan de scriptie werken… 😉

Dit bericht was geplaatst op 13 november 2007 om 2:55 pm en is gearchiveerd onder EK Slovenie. Je kan de reacties hierop volgen via de RSS 2.0 feed. Je kan een reactie achterlaten, of een trackback vanaf je eigen website.