Ja, daar isie dan, zoals in mijn vorige blog beloofd: de blog met een wel heel dubieuze titel! Gedold door 13-jarige kinderen zijn we! Schoolkinderen nog wel… Ze hadden een uurtje gym, zeg maar. Zo rond het einde van hun gym/training arriveerden wij in de tafeltenniszaal en de kinderen en de leraar en de begeleiders vonden het wel interessant, die Nederlandse Paralympische tafeltennissers. Ze wilden graag een potje spelen. De kinderen vragen aan de leraar: “Mogen we alstublieft een wedstrijdje spelen tegen die Nederlanders?” De leraar vond het wel prima, “maar we moeten wel weer op tijd terug naar school”. Eerst dat stelletje Nederlandse gekken slachten en dan weer rugtasje om en met de leraar en begeleiders weer terug naar school…
Nee, ik overdrijf een beetje. Het was wel een speciale selectie van talentvolle tafeltennissers, wellicht de jeugdselectie van 13 jaar van deze regio, dus niet zomaar een klasje schoolkinderen, maar het is wel zo dat dit niet DE jeugdselectie van Korea was. Ondanks dat dit maar een soort regionale selectie is, is het niveau van deze Koreaanse kinderen vele malen hoger dan het niveau van de allerbeste Nederlandse tafeltennissers van 13 jaar. Kun je nagaan hoe hoog het niveau van de nationale Koreaanse selectie van deze leeftijd is…! Dit zegt dus weer een hoop over het niveau van Koreaans tafeltennis, het niveau van Nederlands tafeltennis en het gat, nee de OCEAAN, die er tussen zit…
Want dit is wel andere koek dan de Nederlandse tafeltennissers van 13 jaar! Hier en daar wonnen Robert-Jan (onze sparringpartner), Gerben, Ronald en Tonnie wel wedstrijden, maar Robert-Jan, Ronald, Tonnie en Gerben zijn allemaal spelers die voor Nederlandse begrippen op hoog landelijk divisie-niveau spelen! Als zij al vaker verliezen dan winnen van deze Koreaanse koters, dan is het denk ik wel eenvoudig te begrijpen dat deze koters voor Kelly en mij gewoon (veel) te goed zijn. Wij speelden trouwens allebei voor onze doen wel heel goed en wonnen allebei een game (en mijn tegenstander werd licht bestraffend/corrigerend toegesproken door een begeleider…), maar deze kinderen hebben een zeer, zeer hoog niveau.
Maar de kinderen vonden het fantastisch om tegen Europeanen en ook nog eens Paralympiers te mogen tafeltennissen. En wij trouwens ook. Wat een niveau! En sterker nog: wat een instelling en uitstraling! Vol voor elke bal willen gaan, werken als een volwassen paard, geen punt willen weggeven, opperste concentratie. Bij elk gewonnen punt, geluksbal of niet, een luide “tsjoe!”, “tsjaa!” of “waaai!”  Fantastisch, wat kunnen een hoop Nederlandse tafeltennissers (en Nederlandse topsporters?) nog veel van deze kinderen van leren! Het leek qua instelling en uitstraling wel of zij topsporters waren die aan het trainen waren voor de Olympische Spelen, ook al zijn zij niet de Koreaanse nationale (jeugd)selectie. Geweldig om zoiets mee te maken!

Op http://www.ttnieuws.nl/weblog/show/2986 heeft coach Johan hier ook al ruim de aandacht aan gegeven.

Wat overigens ook bijzonder is, is het respect voor de tegenstander. Ondanks de felheid in de wedstrijden en het juichen bij een ‘geluksbal’ zijn de Koreanen zeer respectvol naar hun tegenstanders. Zowel voor als na de wedstrijd buigt men voor de tegenstander. Dit is overigens echt gebruikelijk in Korea: ook in het gewone dagelijkse leven begroet men elkaar door niet alleen te groeten, maar ook en vooral door een beleefde buiging te maken. Ook de bescheidenheid en de behulpzaamheid van de Koreanen is groot. Het respect voor de medemens en de beleefdheid zijn hier levensgroot. Wat een verschil met ons landje met het soms lompe gedrag tegenover elkaar….. Oh nee, excuus!, ik moet zeggen ‘het assertieve gedrag van de Westerse beschaving’… 🙁

Naast deze cultuurshock in het tafeltennis een korte impressie van ons verblijf. Wij zijn hier in Chuncheon en het hotel is fantastisch. Hier slapen wij met een deel van de Paralympische ploeg, zoals de zwemploeg, de wielrenploeg (handbike en tandem), de voetballers en de judoka (enkelvoud). Allemaal heel gezellig. Ook heel leuk om eens niet alleen maar tafeltennissers om je heen te hebben, maar ook andere topsporters.  😀

Verder waren we afgelopen dinsdag uitgenodigd door de Koreaanse Tafeltennisbond voor een diner en gezellig samenzijn. Naast de Koreaanse Tafeltennisbond-bobo’s waren ook de dames van het Hyundai-team uitgenodigd (zie vorige blog). Heel leuk en lekker was dat! Voornamelijk vlees (beef en varkensvlees) op de grill en iets van deeg en veel groenten en vooral veel pittige dingen eromheen! Dat Koreaanse eten wordt sowieso vaak ‘ge-upgraded’ met veel pittige toestanden… Een karafje water (of andere vloeibaar spul) kan ik u daarom van harte aanbevelen wanneer u Koreaans gaat eten! Het is overigens wel heel erg lekker allemaal!
Die Koreanen, die kunnen trouwens ook zeer stevig drinken, kan ik u melden! Voor uw glas geheel geleegd is door u middels een handbeweging, is deze alweer tot de nok toe volgeschonken… (Maar gelukkig drinken wij nog even geen alcohol 😉 )

En woensdagavond heeft de Nederlandse Ambassade en de burgemeester van deze stad van ongeveer 260.000 inwoners de Paralympische ploeg verwelkomt en ons succes gewenst. Hierbij werd er ook door een groep van vier dames gedanst, gedrumd en gezongen.

Jullie begrijpen dat het hier een heel leuke, bijzondere en interessante periode is! En dat op m’n ouwe dag als tafeltennisser. Leuk!

Wij blijven hier tot 1 september. Dan vliegen we door naar het Olympisch Dorp. Van daar uit houd ik jullie weer graag op de hoogte.

tabee,
Nico

Dit bericht was geplaatst op 29 augustus 2008 om 2:17 pm en is gearchiveerd onder Paralympische Spelen Beijing. Je kan de reacties hierop volgen via de RSS 2.0 feed. Reacties zijn momenteel gesloten, maar je kan een trackback vanaf je eigen site plaatsen.