Spinningmarathon levert €344.000 op voor nieuw Spieren voor Spieren Expertisecentrum

28 september 2011

Topsporters fietsen zich in het zweet voor kinderen met spierziekte

De vierde editie van de Spinning voor Spieren marathon heeft een bedrag van € 344.000 opgeleverd voor wetenschappelijk onderzoek naar spierziekten. Namens 20.000 kinderen met een spierziekte namen ambassadeurs Louis van Gaal :soccer: en voormalig paralympisch sporter Nico Blok :pingpong: in het Frans Otten Stadion in Amsterdam de cheque in ontvangst. Aan de spinningmarathon namen hockey international Naomi van As :hockey: , voormalig K1-vechter Ernesto Hoost :johnny: en vele andere bekende topsporters deel. “Het is geweldig dat zoveel mensen zich ieder jaar inzetten voor kinderen met een spierziekte”, aldus Van Gaal. “ Ook Stichting Spieren voor Spieren is bijzonder tevreden met het resultaat. “De opbrengst en de aandacht voor spierziekten helpt de stichting enorm om onderzoek naar spierziekten te financieren. Daar is veel geld voor nodig”, zegt Joost Wijnhoud, directeur van Stichting Spieren voor Spieren. In het Frans Otten Stadion stonden 160 spinningfietsen opgesteld voor bedrijventeams en individuele spinners. Aangezien er acht uur gepresteerd moest worden, was het aantal deelnemers een veelvoud van het aantal fietsen. De marathon kende een spectaculaire start met voormalig topjudoka en DJ Dennis van der Geest :dj: . De voormalige wereldkampioen zorgde samen met saxofonist Saxo Joe voor een vliegende start. De deelnemers kregen tijdens hun inspanningen gezelschap van tal van prominenten. Zo stonden de hockeyspeelsters Sabine Mol, Maartje Paumen, Maartje Goderie, Joyce Sombroek, Kim Lammers, Willemijn Bos en Kim Lammers, volleybalcoryfee Peter Blangé, korfbalinternationals Roxanna Detering en Marjolijn Kroon op het podium. Mentale ondersteuning was er ook van Ernesto Hoost. De opbrengst zal, naast wetenschappelijk onderzoek en leuke evenementen voor de kinderen, worden besteed aan het nieuwe Spieren voor Spieren Expertisecentrum in Utrecht op gebied van spierziekte SMA. De spierziekte SMA is een van de meest voorkomende oorzaken van sterfte op kinderleeftijd.

 

 

Bekendmaking bedrag door Louis en Truus van Gaal, Joost Wijnhoud en Nico.
Fotograaf: Michiel Fokkema

 

 

Bezoek basisschool Utrecht in kader van project VSU

4 maart 2011
Sinds eind november ben ik verbonden aan het project ‘Utrechtse toppers bij jou op School’, dat door de Vereniging Sport Utrecht (VSU) uitgevoerd wordt. Tijdens dit project van de VSU en Olympisch Netwerk Midden Nederland bezoeken diverse (oud-)topsporters basisscholen in Utrecht.
Doel van het bezoek is, om kinderen enthousiast te maken voor sport, maar ook het belang van gezonde voeding en voldoende bewegen onder de aandacht te brengen. De basis van het bezoek ligt op school, in het klaslokaal. Hier vertelt de topsporter over zijn/ haar persoonlijke ervaringen in de sport en over zijn/ haar carrière. Daarnaast benoemt de topsporter ook het belang van gezonde voeding en voldoende bewegen. De kinderen kunnen ook zelf vragen stellen aan de topsporter. Na het gedeelte in de klas geeft de topsporter een clinic, in het gymlokaal of een andere plaats bij de school in de buurt. De kinderen sporten samen met de topsporter en maken zo kennis met zijn/haar sport.
Meer informatie over dit project: http://www.sportutrecht.nl/content/tpl_general.asp?pid=3136&cid=4

Zo ben ik zelf op bezoek geweest bij de Jenaplanschool in de wijk Wittevrouwen in Utrecht. Ik heb verteld over mijn topsportcarrière, de Olympische en Paralympische Spelen, mijn handicap, gezonde voeding en het belang van bewegen & sport in het algemeen. Het was heel erg leuk om te doen 🙂

Onderstaand bericht stond op de site van de VSU, http://www.utrechttopsport.nl/content/newsContent.asp?pid=3797&cid=19

 

Topper Nico Blok bezocht de basisschool Jenapaplan Wittevrouwen

25-11-2010
Nico Blok, winnaar van o.a. de bronzen medaille op de Paralympische Spelen in 2008, bezocht afgelopen maandag de school in het kader van ‘Utrechtse toppers bij jou op school’. Voor de presentatie stond drie kwartier ingepland, maar na ruim een uur waren de kinderen nog niet uitgevraagd.
De presentatie van Nico Blok over zijn spierziekte en topsport was zeer interessant. Hoe kan het dat iemand, die niet sterk lijkt, toch 20 uur in de week kan trainen? Dat Nico Blok er hard voor heeft moeten knokken om de wereldtop te bereiken, werd de kids van de Jenplanschool Wittevrouwen snel duidelijk. Weinig afspreken met vrienden, zeer gezond leven en geen één training afzeggen omdat je geen zin hebt, zijn een paar voorbeelden van de discipline die je als topsporter om moet kunnen brengen.
De beelden van de Paralympische Spelen in Beijing zorgden voor nog meer vragen: ‘Was het niet spanend om voor 7000 Chinezen te spelen die alleen maar voor de tegenstander klapten?’ en ‘Werd je na de Beijing herkend op straat?’ zijn slecht twee van de 131 vragen. Doordat de presentatie in de klas iets langer duurde dan gepland was er iets minder tijd voor de clinic. Toch kreeg iedereen de kans om het even op te nemen tegen Nico Blok.

Met ‘allochtonen’ in Overvecht in gesprek

30 maart 2010

Zo af en toe zal ik misschien weer eens een blog schrijven, als ik iets meemaakte dat ik bijzonder vond 🙂 Zoals vanavond.

Overvecht, een Utrechtse wijk. Een gewone maandagavond. De vergadering van de bestuurscommissie van CNV Jongeren is net afgelopen. We zeggen elkaar gedag en lopen naar buiten. Ik loop naar mijn auto, die net om de hoek van het CNV-gebouw geparkeerd is. Het is nog de enige auto op het eerste deel van de parkeerplaats. Er staan minimaal tien jongens. Marokkaanse jongens. De jongste is een jaar of 14, schat ik. De oudste een jaar of 20. Eéntje leunt gemakkelijk tegen m’n auto. Ik open m’n autodeur met de afstandsbediening. ‘Mag ik m’n auto in, jongens?’ De jongen die tegen m’n auto leunde, is verrast door de nieuwe passant, maar maakt meteen plaats.
  Een andere jongen maakt een grap: ‘Mag ik een eindje rijden, meneer?’
  Ik kaats terug en vraag of hij wel achttien is. ‘En heb je wel een rijbewijs?’ Hij laat meteen zijn identiteitsbewijs zien. ‘Is goedgekeurd hoor,’ grap ik.
  ‘Ja?!’ vraagt hij hoopvol.
  ‘Nee nee, toch maar niet. Misschien over een paar jaar.’
  Hij lacht. En dan begint hij te praten.

‘Wat heeft u hier gedaan, meneer?’ Ik antwoord dat ik lid ben van een jongerenvakbond en dat we een vergadering gehad hebben. ‘Gaat die vakbond ook iets voor ons doen? Wij willen graag een veld of een plek, waar we gewoon kunnen staan, weet je. Wij worden altijd weggestuurd.’
  ‘Is dat echt?’ vraag ik.
  ‘Ja, overal. We mogen nergens staan. We moeten overal weg. Maakt niet uit waar, we worden overal weggestuurd door de politie. Maar waar moeten we heen? Waar kunnen we staan praten dan? U kunt een brief schrijven, meneer! Jullie staan in Overvecht en gaan niets doen in Overvecht, dat kan toch niet!’

Een tweede jongen, de oudste, mengt zich in het gesprek: ‘Echt jongen, overal waar we staan, krijgen we politie op ons dak! Het enige wat we doen, is staan! En de politie, die schrijft meteen bonnen, man! Zoveel bonnen!’ Hij zwaait met z’n armen, alsof hij kadootjes strooit. ‘Maar ik heb geen werk, man! Waar moet ik die bonnen van betalen dan?! Ze dwingen me zo om verkeerde dingen te doen, die politie! Werk krijg ik niet man, omdat ik zwart ben!’

Ondertussen zijn er meer Marokkaanse jongeren gekomen. Sommige hangen wat rond, anderen volgen ge-interesseerd het gesprek. Een jongen op een scooter, die ongeveer even oud is als de eerste jongen, vervolgt op rustige toon: ‘Ik zit nog op school, ICT niveau 4. Maar ’s avonds is hier helemaal niks te doen. Echt niks. Dus hangen we maar, totdat de politie komt. Die komt altijd. Zometeen weer, let maar op.’
  De oudste (en drukste) jongen neemt weer over, nog steeds met luide stem en druk gebarend: ‘En dan die straatcoaches, kent u ze?! Met die groene pakkies! Die doen niks, man! Die kijken alsof we de vijand zijn! En…’ Hij kijkt opeens op. ‘Ja hoor!! Ja hoor! Daar heb je ze, let maar op man, let maar op, ze komen hierheen man! Die teringlijers aan de overkant zullen wel gebeld hebben! En weet u waarom meneer?! Ze denken: “Allemaal Marokkanen en één blanke, ze overvallen die blanke!”, ik zweer je, dat dachten ze!’

Ik draai me om en zie een politie-auto naderen. Langzaam. Heel langzaam. De auto stopt. De agenten stappen uit. Ze richten hun zaklampen. De eerste agent richt zich meteen tot mij. ‘Gaat het goed?’ vraagt hij argwanend.
  ‘Het gaat fantastisch,’ antwoord ik. ‘We staan hier gezellig te praten. Ik heb net een vergadering hier bij CNV gehad.’
  Iets wat de agenten niet verwacht hadden. Dat merken ook de Marokkaanse jongeren. De oudste en drukste steekt meteen van wal. ‘Altijd moeten jullie ons hebben! Waar slaat dat op?! Wij staan hier gewoon te praten, man!’
  De agenten bedaren de jongen, leggen uit dat zij gewoon hun werk doen en dat ze er moeten zijn voor het geval er iets aan de hand is.
  ‘Wij willen gewoon een plek waar we kunnen staan met z’n allen!’ gaat de jongen verhit verder. ‘Wij willen niet altijd weggestuurd worden! Er is hier verder helemaal niks, man! Waarom wordt er niks gebouwd?!
  De agent die mij aansprak, legt de jongen uit dat hij zich tot de wijkgemeente moet richten met hun vraag voor een ontmoetingsplek. Hij verzoekt de jongens om het een beetje rustig te houden. Dan stappen de agenten weer in en rijden weg.

‘Echt, ik zweer je, als die meneer er niet bij was, zou het heel anders gegaan zijn!’ zegt de oudste, tegen niemand in het bijzonder. Nog steeds boos loopt hij heen en weer.
  De jongen op de scooter spreekt me gelaten aan. ‘Nu ziet u zelf hoe het hier gaat, meneer. Zo gaat het altijd. Vanwege onze huidskleur.’
De eerste jongen vult aan: ‘U praat tenminste met ons. Dat doen die agenten en die straatcoaches niet. Die geven meteen een bon.’
  ‘Wonen jullie allemaal hier?’ vraag ik.
  De jongen op de scooter kijkt even opzij, het lijkt alsof hij een hap lucht neemt. ‘Al achttien jaar lang. Ik ben hier geboren! Ik heb hier altijd gewoond. Nu word ik weggejaagd…’

Ik weet wat het is als mensen je veroordelen om hoe je eruit ziet, als je afwijkt van wat ‘normaal’ en ‘gewenst’ is. Ik probeer de jongens een hart onder de riem te steken. ‘Jongens, ik snap dat het heel vervelend is, maar ik heb het door m’n handicap ook niet altijd makkelijk gehad. Ik heb ook te maken gehad met vooroordelen. Toch heb ik wat van m’n leven weten te maken. Ik denk dat jullie dat ook allemaal kunnen, wanneer je positief blijft, ergens helemaal voor gaat en erin gelooft. Het is niet altijd makkelijk, dat was het voor mij ook niet, maar het is wel mogelijk.’ Ze luisteren en knikken. Ik neem afscheid en open de autodeur.
  ‘Schrijft u die brief, meneer?’ vraagt de eerste jongen. Ik beloof het hem. We groeten. Dan rijd ik naar huis.

Ik weet niet of mijn brief veel uitmaakt, maar het is het minste wat ik kan doen.
 

P.S. Een verhaal heeft altijd twee kanten, dat besef ik heel goed. De andere kant van het verhaal ken ik niet, maar ik heb er in elk geval voor gekozen om naar de kant van het verhaal van deze jongens te luisteren. Ik deed het trouwens graag: zij hebben mij ook iets laten zien/ meegegeven.

winnaar Kleuren Award!

30 maart 2009

Op deze late zondagavond nog even een klein berichtje, om te melden dat ik door de jury van de stichting Eenheid is Kracht en door de stemmers verkozen ben tot degene die de Kleuren Award in ontvangst mocht nemen 😀

Ik vind het een heel grote eer om deze Award te mogen ontvangen. Een award van respect, acceptatie, tolerantie, inspiratie en verbinding van verschillende mensen. Een hele mooie en warme waardering voor hoe ik m’n leven zo positief mogelijk probeer in te vullen. Dankjewel, stichting Eenheid is Kracht. Dankjulliewel, mensen die op me gestemd hebben.
Met het in ontvangst nemen van de award, kon ik ook de aandacht vestigen op (jonge) mensen met een handicap: velen van hen willen heel graag werken en velen van hen hebben echt mogelijkheden en vaardigheden om te werken. Alleen is de mening van veel werkgevers over mensen met een handicap nog steeds heel negatief 🙁 Als nou eens meer werkgevers het gewoon eens zouden proberen! Kijk ook en vooral naar de mogelijkheden van mensen met een handicap, en niet alleen naar de beperkingen! Want iedereen heeft beperkingen… En iedereen heeft ook mogelijkheden!

De hele avond van de Award-show, waar niet alleen de Kleuren Award, maar nog veel meer Awards uitgereikt zijn, was een bijzonder mooie, muzikale en swingende avond, in het teken van respect, acceptatie en diversiteit. Ook de Amerikaanse dominee en mensenrechtenactivist Jesse Jackson was aanwezig, met zijn boodschap van diversiteit en mensenrechten: “the world is diverse, the world is a rainbow”. Hij reikte ook een award uit.
Het muzikale hoogtepunt voor mij was de muzikant uit Mozambique: Neco Novellas. Wat een mooie klank heeft die man! Daar wordt iedereen warm van…

Een andere bijzondere en inspirerende genodigde was Malalai Joya uit Afghanistan. Zij zet zich in tegen het corrupte regime in haar land, met gevaar voor eigen leven. Er zijn perioden, dat zij om de twee dagen naar een nieuw onderkomen moet vluchten, in verband met moordaanslagen op haar leven. Ook komt zij op voor de vrouwenrechten in haar land. Een bewonderswaardige jonge vrouw, vol moed en kracht. Zij kreeg de International Anti Discrimination Award uitgereikt.

Met name de ontmoetingen met Malalai en Jesse Jackson waren heel inspirerend… Zeker ook wat Jesse Jackson zegt over het begrip (dis-)abled: hij spreekt niet over ‘abled’ en ‘disabled’, maar over “diverse-abled”. Omdat iedereen beperkingen heeft en ook iedereen capaciteiten heeft. Prachtig toch?

Als het goed is, komt er over deze bijzondere, mooie en inspirerende avond morgen een stuk op tv. Weer bij de NPS: ‘Dichtbij Nederland’, om 17.30 uur op Nederland 1.
En mocht je dat missen: via www.uitzendinggemist.nl is het vast terug te zien 🙂

Sportman van het Jaar van Nieuwegein!

3 februari 2009

Een heel kort berichtje, ik ben afgelopen zaterdag verkozen tot Sportman van het Jaar 2008 van Nieuwegein! 😀

Erg leuk, en weer een extra ‘dimensie’ in mijn afscheid van de topsport. Ik was al wel 4 (of 5?) keer genomineerd voor deze titel, maar ik was het nog nooit geworden. Nu dan ‘eindelijk’ toch nog. Prachtig en bijzonder om dit te zijn!

Voor wat informatie, zie de site van het Sportgala zelf, van de gemeente Nieuwegein, RTV Utrecht of het AD.

genomineerd voor Award (stem!) en bezoek basisschool

29 januari 2009

Een update met twee leuke nieuwtjes!

Allereerst ben ik genomineerd voor een Award! De stichting Eenheid is Kracht organiseert elk jaar hun Awardshow, waarin deze stichting awards uitreikt aan (internationale) personen en landen voor hun inzet en verrichtingen voor gelijkheid, eenheid, respect en verzet tegen discriminatie. Er worden verschillende awards uitgereikt.
Eén daarvan is de Kleuren Award. Dit is “een onderscheiding voor een Bekende Nederlander die kleur geeft aan de samenleving en mensen met elkaar bindt. Omdat gaststad Rotterdam dit jaar is benoemd tot jongerenhoofdstad van Europa, gaat de Kleurenaward dit jaar naar een jongere onder de 30 jaar.”

Voor deze Kleuren Award heeft de nominatie commissie van deze stichting mij genomineerd. Ik vind het een heel grote eer en erg mooi. Ik doe wat ik kan om een (klein) steentje bij te dragen aan gelijke (arbeids-)kansen voor mensen met een handicap, en in het bijzonder Wajongers, maar het is mooi dat het door een nominatie commissie zo gewaardeerd wordt!  😀

Of ik inderdaad deze Kleuren Award ontvang, hangt mede van de mensen af die stemmen. De uitslag van deze award wordt voor 50% door de jury bepaald, en ook voor 50% door de stemmers. Wil je op mij stemmen? Dat kan door de volgende link aan te klikken: http://www.eenheidiskracht.nl/stemmen.html

Hier kun  je ook de andere genomineerden voor deze award (en ook de genomineerden voor de Actief Burgerschap Award) zien. Mijn mede-genomineerden zijn Tofik Dibi en Jan-Jaap van der Wal 🙂
Meer over alle awards is hier te lezen.
Natuurlijk zou ik heel leuk vinden om de Kleuren Award te winnen, en ik hoop dus dat als je dit stukje toch leest, ook even op me stemt 😉 Maar ik vind het al heel leuk en een grote eer dat ik uberhaupt bij de genomineerden behoor.

Verder heb ik deze week een bezoekje gebracht aan basisschool De Vlieger in het pittoreske Landhorst. Landhorst is een klein plaatsje met, naar zeggen, zo’n 700 inwoners 🙂
Een leerlinge van deze basisschool had namelijk met een landelijke spreekbeurtwedstrijd een prijs gewonnen: een outdoor-tafeltennistafel! Deze leerlinge, Janneke Peeters, had een heel mooie spreekbeurt gehouden over haar tante Femke, die het syndroom van Down heeft. In deze spreekbeurt heeft Janneke op prachtige wijze de boodschap overgebracht dat mensen met een handicap helemaal niet zo ‘anders’ zijn, en ook talenten en vaardigheden hebben, hobby’s, vrienden en levensdoelen. Geweldig dat Janneke dat op deze wijze gedaan heeft.
Deze spreekbeurtwedstrijd was georganiseerd door de Vereniging Gehandicapten Nederland (VGN). De VGN heeft mij benaderd of ik deze outdoor-tafeltennistafel officieel wilde overhandigen. Dat leek mij hartstikke leuk en dat heb ik dus gedaan. Dit gebeurde in de pauze, waarbij Janneke ‘haar’ tafel mocht onthullen, in het bijzijn van alle leerlingen en scholieren, haar ouders, opa’s en oma’s en natuurlijk tante Femke zelf. Uiteraard moesten wij ook even tafeltennissen op de gloednieuwe tafel. Janneke en Femke hebben samen een paar ballen met mij geslagen, zie hieronder de foto.
dsc00559

Daarna ben ik nog in alle klassen geweest. Ik heb veel vragen beantwoord, veel handtekeningen uitgedeeld en ook mijn bronzen medaille van de Paralympische Spelen laten zien.
Het was een heel mooie dag 🙂

Lid van Verdienste NTTB, uitzending NOS Paralympische Spelen, en ‘richting werk’

15 januari 2009

 Zo! Daar zijn we dan in het nieuwe jaar, 2009 alweer, wat gaat de tijd hard… 2009, het eerste jaar dat ik geen topsporter meer ben. 2009, het jaar dat ik (hopelijk en waarschijnlijk) zal beginnen met ‘echt’ werk: betaald en in een vast dienstverband. 2009, het jaar dat ik (ook hopelijk en ook waarschijnlijk) ga verhuizen. Kortom: het jaar van de start van een nieuw hoofdstuk.

Dat werk, het goede nieuws is, de eerste stapjes zijn gezet. Zo heb ik afgelopen week een goed gesprek gehad met een bemiddelingsbureau dat bemiddelt tussen werkgevers op zoek naar universitair afgestudeerden en die universitair afgestudeerden dus. Dit bureau werft en selecteert voor deze werkgevers de beste kandidaten en voor deze kandidaten zoekt dit bureau de beste functie/werkgever.
Ook heb ik een gesprek gehad met de stichting Spieren voor Spieren. Tijdens het jubileum van de kunstgallerie First Class Art (waarvoor ik een paar maanden geleden een tafeltennisdemonstratie heb gegeven) waarbij de opbrengsten ten goede kwamen aan de stichting Spieren voor Spieren, heb ik met de afgevaardige van deze stichting een babbeltje gemaakt waarbij hij zei dat ik heel goed bij deze stichting zou passen. Uiteraard omdat ik zelf ook een spierziekte heb, maar ook omdat ik nu door de bronzen medaille enige bekendheid heb. En afgelopen week heb ik dus met zijn collega een gesprek gehad. Wellicht dat daar ook iets uit voorkomt.

En hoe ziet mijn leven er verder uit? Op dit moment heb ik een kleine oorontsteking, maar dat is te negeren. Met kerst ben ik bij mijn ouders geweest en met Oud en Nieuw bij vrienden en vriendinnen in Hilvarenbeek. Erg gezellig! Ook de borrel bij m’n ouwe cluppie Otio was heel gezellig 🙂
Nu ben ik nog lichamelijk een beetje in struggle om mijn levensmanier wat betreft ‘bedtrijd’ aan te passen (eerder naar bed en eerder op.. dit vergt nog wat oefening..). Dat doe ik ook een beetje uit noodzaak: ergens is er een buur (of boven me, of naast me) die het nodig vindt om elke ochtend tussen 7 en 8 uur de muziek (met flinke bas) hard genoeg aan te zetten. Met ‘hard genoeg’ bedoel ik dan, dat ik er wakker van word. Uiteraard is dit niet expres, denk ik.. Maar dan aan mij de taak om hier een beetje op in te spelen, en dat moet toch ook sowieso als ik echt een regelmatige baan heb.

Die heb ik nu dus nog niet, maar zoals al gememoreerd, ik werk al wel op freelance basis voor www.tafeltennis.nu en www.jeugdtafeltennis.nu . Ik heb al enkele stukjes/columns geschreven, al verslag gedaan van een promotiewedstrijd en al wat spelers geinterviewd. Tot eind januari heb ik in elk geval nog een paar klussen voor deze sites te doen. Zo is er komend weekend de Afdelingskampioenschappen in de regio Midden (Utrecht en wat omstreken) en eind januari de Europese Jeugd Top-10 waar ook enkele Nederlandse spelers en speelsters aan meedoen. Van dit soort evenementen doe ik verslag en zal ik diverse spelers/speelsters interviewen. Dit is echt heel leuk om te doen!

Daarnaast nog drie heel leuke dingen om te melden 😀 :
1) Kelly van Zon en ik zijn beiden benoemd tot Lid van Verdienste van de Nederlandse TafelTennisBond. Dit gebeurde tijdens de NTTB Masters (voor mensen zonder handicap) eind december. Een grote eer!
2) Afgelopen 29 december 2008 was bij de NOS de terugblik op de Paralympische Spelen te zien. Voor deze terugblik zijn er een aantal Paralympische sporters geinterviewd. Eén van hen ben ik. Het is een prachtige uitzending geworden. Voor degenen die de uitzending gemist hebben: op internet is deze te zien, de link is: http://player.omroep.nl/?aflID=8538830
3) Zowel in Utrecht als in Nieuwegein ben ik genomineerd/kandidaat gesteld voor Sportman van het Jaar! Ook een grote eer en ook erg leuk 🙂  Het zou helemaal geweldig zijn als ik ergens ook echt tot Sportman van het Jaar verkozen wordt, maar dat ik in elk geval bij de kandidaten zit, is natuurlijk al fantastisch.

 
Tot zover!
bye,
Nico

veel interviews en NOS blikt terug op Paralympics met o.a. Nico

22 december 2008

Mijn laatste bericht op deze site dateert al weer van 1 november. Wat gaat de tijd toch snel! En wat ben ik toch lui! Nee hoor, of nou ja, dat niet alleen. Ook afgelopen tijd was het nog heel druk met interviews en gerelateerde toestanden: een praatje houden en in het zonnetje gezet worden bij/door sportvereniging Olympos, waar ik fitness en nu een ‘jaarkaart-voor-het-leven’ heb 😀 , het geven van een aantal lezingen en de laatste clinic aan de middelbare scholieren van Nieuwegein e.o.
En verder nog van alles en nog wat: weer eens langs geweest bij Otio, m’n clubje in Bunnik, competitie spelen, een gesprek bij Akzo Nobel over Wajongers en hun mogelijkheden als werknemers, een biertje drinken met enkele vrienden van de BVVK, verjaardag van m’n Oma, gesprek met Randstad over m’n weg naar werk en CV e.d., een griepje hebben, nieuwe schoenen kopen, weer eens wat vrienden zien, en ook m’n maat Harold waar ik meer dan 10 jaar mee samengespeeld heb!, een gezellig weekend met jongeren met een spierziekte, enz enz enz 🙂

Het drukst ben ik afgelopen maand geweest met het organiseren van een activiteit namens CNV Jongeren, waar ik sinds een paar maanden in de Bestuurscommissie zit, en het freelance ‘werk’ voor www.tafeltennis.nu ! Verslag van een promotiewedstrijd voor een eredivisie-plek, spelers interviewen en stukjes schrijven. Dat is echt heel leuk om te doen! Zoals sommigen wel weten houd ik ontzettend van schrijven, en zoals meer mensen weten houd ik ook erg van babbelen 🙂 Dus dan is dit ‘werk’ echt iets voor mij! In de toekomst zal ik voor deze site me meer op de jeugd richten en op de jeugdsite van Tafeltennis.nu: www.jeugdtafeltennis.nu .

Tot slot meld ik nog het volgende leuke nieuws:
Volgende week blikt de NOS terug op de Paralympische Spelen in Beijing. Daarvoor heeft de NOS o.a. mij geinterviewd, en daarnaast nog 4 andere Paralympische sporters 🙂
Dit zal op tv te zien zijn op maandag 29 december, van 18.57 uur tot 19.48 uur, bij de NOS op Nederland 2.
Naast een interview zal er een stukje van m’n fitness-activiteiten in beeld worden gebracht.

En nu? Echt even vakantie 😛 Even geen activiteiten organiseren en nog maar één interview (morgen, met het Utrechts Nieuwsblad). En wat ga ik in de vakantie doen? Tv kijken, vrienden en vriendinnen zien, kerst bij m’n ouders, CV bijwerken, nog een huldiging door het hoofdbestuur van de NTTB tijdens de finalerondes van de Masters, oud & nieuw bij vrienden en al m’n papieren op m’n kamer eindelijk eens ordenen…

 
En natuurlijk wens ik iedereen heel fijne kerst en gelukkig nieuwjaar!!!
Maak er een mooi 2009 van!

Nico

mijn bronzen medaille één van favoriete momenten Erica Terpstra

1 november 2008

Wat ik nog speciaal wil noemen, is dat het winnen van de bronzen medaille in mijn laatste topsportwedstrijd door Erica Terpstra is uitgekozen als één van haar vijf meest bijzondere Paralympische momenten! 😀 Dit gebeurde tijdens een mooi opgezette dag in het Olympisch Stadion in Amsterdam, waar Erica Terpstra haar tien meest bijzondere momenten van de Olympische en Paralympische Spelen in Beijing 2008 onthulde. Vijf Olympische momenten en vijf Paralympische momenten. Dat mijn bronzen medaille één van die vijf momenten van Erica Terpstra is, is een grote eer voor mij. Voor het Olympisch Stadion zijn door Erica Terpstra tien banieren onthuld. Op elke banier staat één van deze tien momenten. Heel bijzonder om jouw foto groot op een banier voor het Olympisch Stadion te zien…

Voor meer details over deze dag: http://www.sport.nl/nocnsf/5428941/?channel=nocnsf
of
http://www.sportgeschiedenis.nl/2008/10/22/de-favoriete-sportmomenten-van-erica-terpstra.aspx

Echt fantastisch! En een grote eer. Dankjewel Erica, voor je waardering, en voor alles wat je voor de Paralympische topsport doet!

filmpjes

30 oktober 2008

Voor het gemak in een apart berichtje, los van het bericht wat ik net getypt heb (Een maand na terugkomst in Nederland), wat videomateriaal over mijn Paralympische ervaringen (wedstrijden, interviews, P&W):

Uitzendingen NOS, beelden van Nico, tijdens uitzendingen op 8, 9, 10 en 11 september op de Paralympische pagina van de NOS: http://os2008.nos.nl/paralympics/

Bronzen medaille wedstrijd en medailleceremonie, enkele fragmenten, ongeveer 2 minuten: http://www.sport.nl/osbeijing/audioenvideo/?ProductID=13761

Interview Nico na huldiging in het Holland House: http://www.sport.nl/osbeijing/audioenvideo/?ProductID=13787

Mijn tegenstander in de bronzen medaille wedstrijd, Rainer Schmidt, neemt afscheid van de topsport. Dit was ook zijn laatste wedstrijd: http://www.youtube.com/watch?v=dQ1Pya6NtsQ

Uitzending Pauw & Witteman: http://pauwenwitteman.vara.nl/Archief-detail.113.0.html?&tx_ttnews%5Btt_news%5D=1126&tx_ttnews%5BbackPid%5D=110&cHash=94836aa8b0

Onthulling favoriete Olympische/Paralympische momenten Erica Terpstra: http://www.sport.nl/osbeijing/audioenvideo/?ProductID=13824