Dit voorjaar ben ik geïnterviewd door Intermediair, over mensen met een handicap op de arbeidsmarkt en over mijn leven tot nu toe. Mijn schoolperiode en verdere opleiding, mijn Wajong-status, mijn afstudeeronderzoek, mijn topsportcarrière en mijn loopbaan komen aan bod.

Ook ga ik – vermoedelijk tot grote woede van een paar anonieme, waarschijnlijk extreem-linkse, lieden (zie ook mijn naschrift onder http://www.nicoblok.nl/waarom-een-herbeoordeling-van-de-mensen-in-de-wajong-goed-is/) – in op de hokjesgeest rondom mensen met en zonder Wajong-status en dat door dat hokjesdenken, dat ‘gewajonger’, helaas een deel van de mensen niet de aandacht en ondersteuning krijgt die zij nodig heeft. Bijvoorbeeld mensen met een handicap in de bijstand, in het bijzonder nuggers (niet-uitkeringsgerechtigden), blijven onderbelicht in de publieke opinie en hebben minder kans op werk doordat zij niet in aanmerking komen voor ‘Wajong-vacatures’. Ook mensen met een handicap in de WW, die na afloop van hun WW-tijd in de bijstand terecht kunnen komen, krijgen nog te weinig aandacht in de publieke opinie. Dat terwijl zij ook een grote afstand tot de arbeidsmarkt kunnen hebben, vooral bij een korte WW-tijd (in verband met een kort arbeidsverleden) en zeker als hun WW-tijd daadwerkelijk afgelopen is en ze daarna onder het bijstandsregime vallen.

Mijn droom is dat we ooit minder of zelfs helemaal niet meer denken in hokjes, maar in mensen. Niet (alleen maar) in beperkingen, maar (ook en vooral) in mogelijkheden. Zónder stempels. Nogmaals: ik pleit er niet voor dat mensen met een Wajong-status minder ondersteuning en begeleiding krijgen – integendeel! – maar ik pleit ervoor dat elk mens de ondersteuning en begeleiding krijgt die hij of zij nodig heeft om te kunnen werken naar zijn of haar mogelijkheden. Ongeacht onder welke regeling diegene valt. En inderdaad, en ook nogmaals: ik pleit er ook voor dat mensen die gedeeltelijk of volledig arbeidsgeschikt zijn (en niet in bijvoorbeeld de WW of WIA zitten) ook een gelijkwaardige uitkering ontvangen.

Het is niet sociaal om mensen met een gelijkwaardige afstand tot de arbeidsmarkt op basis van een stempel ongelijkwaardig te behandelen. In een inclusieve en sociale samenleving verdienen mensen met een vergelijkbare afstand tot de arbeidsmarkt ook vergelijkbare aandacht, ondersteuning en begeleiding. Niet het hokje hoort voorop te staan, maar de mens.

Het is naar mijn mening een heel mooi interview geworden! Geïnteresseerd? Het hele interview staat op http://www.intermediair.nl/weekblad/20140424/#10 .

P.S. mocht u als werkgever werk hebben voor mensen met een handicap of afstand tot de arbeidsmarkt, neemt u dan gerust contact met me op. Als u wilt, denk ik graag mee en/of deel ik uw aanbod via Twitter en/of LinkedIn (dit alles doe ik kosteloos). Ik zal niet het hele arbeidsmarktprobleem kunnen oplossen, maar ik doe mijn best om mijn steentje bij te dragen.

Op naar een inclusieve arbeidsmarkt!

Dit bericht was geplaatst op 14 december 2014 om 6:03 pm en is gearchiveerd onder Uncategorized. Je kan de reacties hierop volgen via de RSS 2.0 feed. Je kan een reactie achterlaten, of een trackback vanaf je eigen website.