Eindelijk heb ik weer eens tijd om een stukje te tiepen. Zoals gebruikelijk ben ik druk en heb ik nu weer eens een dagje niks. Gister was ik bij m’n vriendin, het hele weekend was ik aan het coachen en de dagen ervoor was ik vooral druk met m’n scriptie. Uiteraard ben ik de laatste tijd ook weer wat meer aan het trainen en fitnessen. En de competitie is ook weer begonnen. Dat verloopt nog niet echt vlekkeloos… Tenminste wat betreft mijn optreden (ik hoor m’n teamgenoten nu denken “speak for yourself”). Momenteel sta ik 3 uit 9, dus dat is nog niet echt een verblijdend percentage. Wel heb ik van de zes verliespartijen twee partijen matchpoints gehad, maar dus niet af kunnen maken. Aan de andere kant: ik heb van de drie winstpartijen er ook twee gewonnen met 11-9 in de beslissende game… Overtuigend is het allemaal nog niet dus.
Verder zit het allemaal dichtbij elkaar. Voor de stand: http://www.nttb-midden.nl/frame-main.html en dan naar ‘competitie’ en ‘standen senioren’ maar ach wat dondert het ook, ik kwak het gewoon hier even neer:

Nou, u ziet het: alles dichtbij elkaar. Dat is natuurlijk spannend en dus leuk, al hoeft het ook weer niet zo spannend als vorig seizoen, waarin we met nul punten voorsprong op de nummer vijf alsnog ons handhaafden omdat het onderling resultaat voor ons iets beter was (8-2 gewonnen en 3-7 verloren).

Minpuntje is een tegenstander uit Hilversum die een beetje vreemd is. In twee wedstrijden van hem (tegen mij en tegen Ling) serveerde hij een keer of twee via het net, maar hij leek dit niet te (willen) zien. Zegt hij ook nog dat ik oneerlijk ben… Nee hoor, ik zie gewoon dat het een netservice is. En zo had hij nog meer fratsen. Niet echt sportief dus, dus ik ergerde me nogal, maar eigenlijk moet ik dat gewoon negeren, want je haalt jezelf zo uit de wedstrijd. Maar leuk is anders 🙁  Een van z’n teamgenoten fluisterde ook tegen mij: “Ach, laat maar.” Een week later bleek een van m’n tegenstanders uit Huizen een vergelijkbare mening over deze persoon van Hilversum te hebben. Jammer jammer jammer, Hilversum is een hartstikke leuke club, maar we spelen uitgerekend tegen de enige persoon zo ongeveer die mij het bloed onder de nagels vandaan haalt. Zelfs internationaal heb ik zo’n tegenstander bijna nooit gehad. Eentje is ook een beetje vaag, maar die is volgens mij licht autistisch, dus die heeft tenminste een geldig excuus. 
Voor de volgende wedstrijd tegen hem ben ik in elk geval SUPERGEFOCUST en bijzonder gemotiveerd, dat snapt u wel…

Genoeg over tafeltennis voor nu. Andere dingen. Vorige maand zat ik in de jury van Sport ’n [Space], een geweldig project waarbij scholen samen met architecten ‘de sportruimte van de toekomst’ ontwerpen. In drie categorieen (basisschool, voortgezet onderwijs en beroepsonderwijs) was er een wedstrijd per categorie tussen vier vooraf geselecteerde scholen. In elke categorie kreeg de school en architect met het beste ontwerp een geldprijs. Deze wedstrijd was georganiseerd om met name kinderen meer aan het sporten/bewegen te krijgen. Uit onderzoek blijkt dat ‘de Nederlander’ steeds dikker wordt en dat Nederlandse kinderen/jongeren steeds minder bewegen. Omdat de sporthallen in Nederland meestal ‘een vierkant blok’ zijn, moet met een uitdagendere sportruimte meer jongeren gestimuleerd worden om te gaan en vooral blíjven sporten. 

M’n scriptie kabbelt een beetje voort. Ik ben me aan het inlezen en heb twee probleemstellingen geformuleerd en hoop dat m’n contactpersonen dan de beste kiezen 😉 M’n probleemstellingen zijn positief ontvangen door m’n begeleiders van het FNV en door m’n contactpersonen bij Jopla, alleen het lastige is dat de mensen van het FNV de ene probleemstelling beter vinden en de mensen van Jopla, u raadt het al, de andere probleemstelling… Overmorgen ga ik babbelen met m’n begeleidster van de universiteit en misschien brengt dat wat meer licht in de keuze.
Vandaag is m’n broer trouwens jarig. Hij doet dit jaar niet zo veel met z’n verjaardag, maar we mogen nog wel een stukje taart komen eten. Morgen heb ik ook weer genoeg te doen: een interviewtje voor “Anders/om”, een tijdschrift over studeren met een handicap of chronische ziekte, en competitie, ditmaal tegen Bunshot Spakenburg.

En verder is onze grasparkiet Maxi afgelopen weekend helaas gestorven 🙁 Helaas, maar wel beter voor hem. Hij was toch al 12 jaar en de laatste week kon hij nauwelijks nog op z’n pootjes staan. Ook het vliegen werd steeds moeilijker. De laatste dagen lag hij vredig, vaak slapend, bij een grote glazen pot met schelpen, wat echt zijn plekje was.

dag Maxi..

Maxi

Dit bericht was geplaatst op 13 februari 2007 om 6:59 pm en is gearchiveerd onder Algemeen. Je kan de reacties hierop volgen via de RSS 2.0 feed. Reacties zijn momenteel gesloten, maar je kan een trackback vanaf je eigen site plaatsen.